Kızım 8 ay 10 günlük :) 9. ay içinde büyümeye devam ederken 9 kg 200gr cık. Artık neredeyse her söyleneni anlıyor.Tatil sonrası tekrar işe başladım.Tatilde rutin durumlarını tekrardan toparlayıp yemek, uyku, oyun ,banyo düzenimizi rayına sokup, tam da refaha ulaştık derken ben işe başladım ve kurduğumuz düzen puff gittiiii.Bazen ne kadar düzen kursam da , planlar yapıp rota belirlesemde sonuçta günün büyük bir kısmını kızımdan ayrı yaşadığım için ortada maalesef planlarımla alakası bile olmayan bir düzen beliriyor.Bu çocuk işinde anne asıl yükü omuzlanan kişi oluyor.Baba ne kadar yardımcı da olsa hem ruhen hem fiziken anne kadar etkilenmiyor.Şimdi baba olanlar kızabilir elbet :) Ama bunlar benim şu an hissettiklerimdir.
Ayşe İpek yakında yürüyecek gibi :) Bugün bağımsız olarak bir adım attı gibi :) gibi diyorum çünkü adım atar atmaz yere oturuveriyor.Biraz kendine güvenmesi için teşfik ediyoruz.Ama hemen yürümesi için çok çaba göstermiyoruz.Kendi keşfedip uyguluyor :) Artık her konuda daha bilinçli.Bize yaptırmak istedikleri için mücadele veriyor.İstediği objeyi eline geçirebilmek için vücut dilini ve sesini ! kullanarak bize isteklerini yaptırmaya çalışıyor.Bu bebek milleti aslında çok uyanık :) Siz farkında olmadan kaleyi içten fethedercesine usul usul bir bakmışsınız her istediğini yaptırır hale gelivermiş :) Çünkü bebekler aslında sadece kendilerini düşünür.İnsanoğlu da tıpkı diğer canlılar gibi yaşamak için hayatta kalabilmek için yaşamı öğrenir.Amacı sen değilsindir.Bu öğreme sürecinin başlarında anne-baba-bakıcı birebir kim varsa bebekle haşır neşir mutlak aynı paralelde olması gerekir.Yani aynı paralelde olsa iyi olur :)
Bebekler kendini düşünür derken bebekler duygusuzdur anlamında değil elbet :) İstekleri kendilerini güvende hissetmek.Ve öğrendikçe daha fazlasını öğrenmek istemek.
